اگر آنچه را که میخواستی به دست نیامد ، ازآنچه هستی نگران نباش.

         ---------------

اگر بر دشمنت دست بافتی ، بخشیدن او را شکرانه پیروزی قرار ده.

                                                                                            (نهج البلاغه)

دنیا بدن ها را فرسوده می کند و آرزوها را تازه می نمایاند مرگ را نزدیک و خواسته ها را دور و دراز می سازد کسی که به آن دست یافت خسته می شود و آنکه به دنیا نرسید رنج می برد

هر گاه اعتقاد یافتید گناه آن چیزی است که خدا نمی خواهد

آن گاه حقیقت را یافته اید

                        بی تردید شما نیز در میان افراد جامعه بسیار شنیده اید که فلان جاندار را نباید کشت و فلان موجود را باید از بین برد، ولی جالب است بدانید پیامبر (ص) درباره ی شش جانور سفارش نموده و کشتن آن ها را نهی کرده اند!؟
در التهذیب، جلد 9 آمده است: «عَنِ النَّبی (ص) نهی عَن قَتلِ السِّتَّةِ: النَحلَةِ، و النَّملَةِ، و الضِّفدع، و الصُّردِ، والهُدهُد، وَالخُطّافِ...» که در مجموع بیانگر این مطلب است که انسان از کشتن شش جانور منع شده است که عبارتند  :

1- زنبورعسل؛ چون از گیاهان خوشبو ارتزاق می کند و انگبین (عسل) تولید می نماید.

2- مورچه؛ چون درزمان حضرت سلیمان (ع) که خشکسالی آمد، از خداوند طلب باران نمود.

3- قورباغه؛ چون در زمان حضرت ابراهیم (ع) دید که آن حضرت را در آتش انداختند و از خدا خواست تا به کمک او برود و به اندازه ی خودش اقدام کرد.

4- جغد؛ چون پس از فرود حضرت آدم (ع) بر زمین او یک ماه راهنمای آدم (ع) بود، از نواحی سراندیب تا حوالی جده.

5- هدهد (شانه به سر)؛ چون او راهنمای حضرت سلیمان (ع) به شهر بلقیس بود.

6- پرستو (در عربی آن را خطاف یا ابابیل گویند)؛ این حیوان که پرنده ای کوچک با بال های دراز و سیاه است و بیشتر در سقف خانه ها لانه می گذارد؛ چون بر اثر ستم هایی که به اهل بیت پیامبر (ص) رسیده است، در آسمان می چرخد و حمد می گوید، از این رو روا نیست که آن کشته شود.

او در میان بهشت رویید.
وقتی در آغوش آسمان به روی موسی بن جعفر علیه‏السلام لبخند می‏پاشید، طراوتش تمام آسمان را تازه می‏کرد.
تا پایش به زمین خشک رسید، برکت، تمام زمین را در آغوش کشید. هیچ کبوتری در بند نماند. آب و نور از آسمان سرازیر شد و زیر پاهای کوچکش، چشمه جان گرفت.
ستاره هشتم
هفت ستاره، میان آسمان نور می‏پاشیدند. تاریکی از زمین و زمان رخت بربسته بود. ایمان و نور، میان انسان‏ها تقسیم شده بود. تا ستاره هشتم جوانه زد، آسمان بغل بغل مهربانی بخشید. سهم هر انسانی، ایمان و نور مهربانی شد. ناگهان هزار هزار ستاره از بطن آسمان رویید.